Een van de belangrijkste religies in India, het boeddhisme, is gebaseerd op de leer van Lord Boeddha of Siddhartha Gautama.

Het leven van Boeddha

Siddhartha Gautama Boeddha werd geboren rond het jaar 563 voor Christus. Zijn moeder heette Maya Devi, wat in het Sanskriet verlichting betekent. Zijn vader, Śuddhodana, was de gekozen leider van de clan van de Shakya. Boeddha kwam in een tuin in Lumbini ter wereld, na een zwangerschap van tien maanden. Hij wees met de wijsvinger van zijn ene hand naar de hemel en met de wijsvinger van zijn andere hand naar de grond.

Volgens de traditie was Siddhartha Gautama een prins. Zijn ouders hadden te horen gekregen dat hun kind óf een groot heerser zou worden óf dat hij alle aardse goederen zou verwerpen en verlichting zou krijgen. Zijn vader gaf de voorkeur aan de eerste voorspelling en werd hij omringd met de beste aardse goederen. Zijn vader bouwde ook drie paleizen voor hem en Siddhartha Gautama bracht 29 jaar van zijn tijd door binnen de hoge muren van het paleis.

Na 29 jaar ging hij echter nadenken over het leven en wilde zien hoe het ‘echte’ leven buiten het paleis was. Samen met een bediende ging hij in de nacht stiekem de stad in. Tot zijn grote schrik zag Boeddha zieke en oude mensen in de stad, dit was iets wat hij in zijn opvoeding nog nooit had gezien. Hij kreeg te horen dat alle mensen oud worden, ziekten oplopen en doodgaan en dat dit bij het leven hoorde.

Toen Boeddha een monnik voorbij zag lopen, vroeg hij aan de bediende wat dit voor man was. De bediende vertelde dat een monnik vrijwillig zijn bezittingen opgeeft en leeft in eenvoud. Kort daarna verliet Boeddha het paleis, zijn familie en zijn jonge vrouw en kind, en hij trok de bossen van India in om te leven als monnik.

In Benares (Varanasi) ging hij studeren met twee zeer bekende en gerespecteerde meesters en bekwaamde zich in hun leer. Hij kon zich echter niet vereenzelvigen met deze leer omdat hij vond echter dat deze geen oplossing bood voor het lijden. Hij ging zijn eigen weg volgen en begon een zes jaar lange periode van zelfkastijding en zelfpijniging. Hij leefde ver van de samenleving, alleen in de bossen, at zeer weinig en werd zo mager dat hij bijna overleed. Na zes jaar kwam hij tot het inzicht dat zelfpijniging niet leidt tot verlichting (ook nirwana genoemd) en het einde van het lijden. Hij vond een middenweg en ging mediteren onder een Bodhiboom in Bodh Gaya (India) totdat hij volledige verlichting zou bereiken óf zou sterven. Na 49 dagen (zeven weken) bereikte hij de verlichting. Vanaf toen was hij Siddhartha Gautama, de Boeddha en 35 jaar oud.

Hij bereikte deze staat toen hij inzicht had gekregen in de “vier nobele waarheden”:

• De eerste waarheid: Er is lijden
• De tweede waarheid: Het lijden heeft een oorzaak
• De derde waarheid: De oorzaak van het lijden kan opgeheven worden
• De vierde waarheid: Door het achtvoudige pad te volgen wordt het lijden beëindigd.

Dit achtvoudige pad bestaat uit deze onderdelen:

1. Het juiste inzicht
2. De juiste intentie
3. De juiste spraak
4. Het juiste handelen
5. De juiste wijze van levensonderhoud
6. De juiste inspanning
7. De juiste aandacht
8. De juiste concentratie

Hij begon zijn nieuw gevonden inzichten aan anderen te onderwijzen. Zijn eerste toespraak hield hij in Sarnath. Gedurende de 45 jaren die volgenden, reisde hij door de toenmalige staten van Noord-India. De koningen van de twee grootste staten van India werden zijn discipelen, net als vele anderen uit alle lagen van de bevolking. Veel mensen besloten monnik of non te worden in de monastieke orde van Boeddha.

Op 80-jarige leeftijd overleed Boeddha in Kushinagar. Zijn toespraken en leringen werden voorgedragen en onthouden door zijn volgelingen en zijn de basis van het Boeddhisme. Zijn schreven deze op in een verzameling teksten in de taal Pali. De oudst bekende nog bestaande exemplaren van deze teksten kunnen dan ook aan Boeddha worden toegeschreven.

Plaatsen boeddhisme India

In het leven van Boeddha staan vier plaatsen centraal:

1. Lumbini – Nepal (zijn geboorteplaats)
2. Bodhgaya (de plaats waar hij zijn nirwana bereikte)
3. Sarnath (de plaats waar hij zijn eerste preek gaf)
4. Kushinagar (de plaats waar Boeddha overleed).

Lumbini

Lumbini is een van de belangrijkste bedevaartsplaatsen in Nepal want Lumbini is de geboorteplaats van Gautama Boeddha. De belangrijkste bezienswaardigheid in Lumbini is dan ook de plek waar hij geboren is, de Maya Devi Tempel. In deze tempel vind je de markering die de exacte plek aangeeft waar Boeddha is geboren in 623 voor Christus. Koningin Maya Devi gaf hier geboorte aan prins Siddhartha Gautama, zijn officiële naam. In de aangrenzende heilige tuin ligt de pilaar van Ashoka, oude ruïnes van stoepa’s en kastanjebruine en met saffraan geklede monniken die samenkomen onder de uitgestrekte Bodhi boom versierd met gebedsvlaggen. Opgravingen die in 1992 werden uitgevoerd legden een opeenstapeling van ruïnes bloot die minstens 2200 jaar oud zouden zijn, waaronder een herdenkingssteen op een stenen sokkel, die overeenkomt met de beschrijving van een steen die in de 3e eeuw voor Christus door keizer Ashoka was neergelegd. De heilige vijver naast de tempel wordt verondersteld de plek te zijn waar Maya Devi zich baadde voordat ze de Boeddha baarde. Op de achtste dag van de vierde maand wordt er geproost op de verjaardag van Boeddha, maar de precieze geboortedatum is onbekend.

Bodh Gaya

In Bodh Gaya staat de Mahabodi tempel, met de diamanten troon  en de Bodhi-boom. Van deze boom wordt gezegd dat Lord Boeddha hieronder ontwaakte en de nirwana bereikte. Tegenwoordig echoot deze schilderachtige stad met een rustige sfeer maar met een intense toewijding aan het boeddhisme. Deze 2500 jaar oude geboorteplaats van het boeddhisme, bezaaid met kloosters, nodigt reizigers van over de hele wereld uit om te genieten van zijn spirituele sfeer, de voetsporen van Lord Boeddha te volgen en zijn filosofieën te begrijpen.

Sarnath

 

Een van de meest gerespecteerde boeddhistische pelgrimsoorden ter wereld, Sarnath, wordt verondersteld de plaats te zijn waar Lord Boeddha zijn eerste preek bij de Dhamekh Stupa hield nadat hij nirvana had bereikt. Bij de Chaukhandi Stupa ontmoet Lord Boeddha zijn eerst vijf discipelen. Bij een bezoek aan Sarnath moet je ook een bezoek brengen aan de Bodhiboom. Er wordt gezegd dat deze is gegroeid uit een snede van de originele Bodhiboom in Bodh Gaya.

Kushinagar

Kushinagar is de plek waar Gautam Boeddha Mahaparinirvana bereikte, beter bekend als overlijden. Boeddha zei dat iemand die het nirvana behaald heeft, nog steeds een rest of achterblijfsel heeft. Ook al is de geest compleet onthecht, geest en lichaam functioneren nog steeds in de wereld en zijn er tot op bepaalde hoogte nog steeds van afhankelijk. Bij het overlijden vallen echter de vijf khandhas (lichaam, gevoelens, voorstelling, intenties en bewustzijn) weg en pakt een boeddha geen nieuw leven op, omdat deze niet gehecht is aan het leven. Ze laten aldus de vijf khandhas definitief achter en behalen zo het compleet nirwana (parinibbana). Mensen die aan het leven gehecht zijn, pakken volgens het boeddhisme na hun dood een nieuw leven op en vervolgen zo hun bestaan na een wedergeboorte. Volgens een van de Pali teksten staat dat op het moment van overlijden er een enorm onweer tekeer ging. Gautama Boeddha wis ook in Kushinagar gecremeerd en zijn relieken werden verdeeld onder acht verschillende koninkrijken en verspreidden zich zo vanuit Kushināgar over de rest van India. Zijn as werd onder de grote stoepa van Kushinagar geplaatst.

Andere belangrijke plaatsen voor het Boeddhisme in India

Sravasti

De oude stad Sravasti is een belangrijk pelgrimsoord voor boeddhisten en trekt een groot aantal toegewijden uit India en andere landen zoals Thailand, Japan, China en Sri Lanka. Langs de oevers van de rivier de Rapti ligt de Miracle Stupa, waar Lord Boeddha zijn tijd zou hebben doorgebracht na het bereiken van de verlichting. Zijn preken en leringen maakten Sravasti tot een belangrijk centrum voor boeddhistische lessen. Ter plaatse werd een stoepa opgericht om de leer van Lord Boeddha te herdenken.

Kaushambi

Kaushambi was een belangrijke stad in het oude India, een archeologische vindplaats in Uttar Pradesh. Dit zou de plaats zijn geweest waar Lord Boeddha verbleef en predikte in het zesde en negende jaar van zijn verlichting. Opgericht door Kushamb, een koning van de Chandra-dynastie, was Kaushambi volgens het beroemde boek van de boeddhistische literatuur, Aguttar Nikaya, een van de 16 mahajanapadas (grote koninkrijken) van de latere oude periode van de Indiase geschiedenis.

Nalanda

In Nalanda was een groot boeddhistisch kloostercomplex, dat gedurende een groot deel van de middeleeuwen een beroemde universiteit huisvestte, die destijds waarschijnlijk de grootste onderwijsinstelling ter wereld was. Tegenwoordig is de stad niet meer bewoond, maar heeft het nog wel een belangrijke plek in de geschiedenis van het boeddhisme in India. Nalanda werd in een van de toespraken van Lord Boeddha beschreven als invloedrijk, zowel rijk als met een grote bevolking, waarvan veel mensen vertrouwen hebben in de Gezegende  (Boeddha). Nalanda betekent aalmoezen zonder einde.

Boeddhisme India

Het boeddhisme kent in India ongeveer negen miljoen aanhangers, zij wonen vooral in de deelstaten Sikkim en Maharashtra. Evenals het hindoeïsme heeft het boeddhisme geen kerkelijke organisatie. Het boeddhisme is meer een filosofie en levenshouding. Boeddhisme kent bijvoorbeeld ook geen goden. De laatste jaren groeit het boeddhisme enorm snel door het toetreden van ‘onaanraakbaren’, de laagste kaste, die het hindoeïstische kastenstelsel moe zijn.

Het boeddhisme is verdeeld in drie stromingen: het Hinayana-boeddhisme stelt de individuele verlossing van de mens voorop, het Mahayana-boeddhisme richt zich op universele verlossing van alle levende wezens en het Theravada boeddhisme, dit is de oudste leer en houdt zich voornamelijk bezig met de geschriften en de bevrijding van het individu. Deze laatste richting vind je vooral in Zuidoost-Azië.

Jaïnisme is een van de oudste religies ter wereld en minstens 2500 jaar geleden ontstaan in India. Het lijkt een beetje op het boeddhisme, aangezien een aantal belangrijkste normen en streven van het jaïnisme hetzelfde zijn als het boeddhisme. Het spirituele doel van het jaïnisme is om bevrijd te worden van de eindeloze cyclus van wedergeboorte en een status te bereiken die “moksha” wordt genoemd, net zoals bij het boeddhisme.

Jain heer Mahavira

De leer van het jaïnisme is gebaseerd op het onderwijs van heer Mahavira (599 -527 v Chr). Hij heeft het Jaïnisme niet gesticht, maar meer hersteld en hervormd door alle ondergesneeuwde geloofsovertuigingen en praktijken toegankelijker te maken. Mahavira werd als prins geboren in een krijgers kaste, in een dorp in de Indiase staat Bihar.  Hij was pas 13 jaar toen zijn ouders stierven. Hij verliet het paleis om een eenvoudig leven te leiden. ” Mahavira” is een titel. Zijn geboortenaam was prins Vardhamana. Hij hield een strenge vastenperiode en een tijd van meditatie aan, toen hij “verlicht” werd. Mahavira betekent “grote held”. Mahavira leefde in het noorden van India. Hij leefde iets eerder dan Gautama Boeddha, de stichter van het Boeddhisme.

De overeenkomst tussen het Jaïnisme en het boeddhisme is dat beiden een antwoord op de vraag zochten waarom er zoveel lijden is, in het leven. Zowel de grondlegger van het jainisme: Mahavira als Boeddha van het boeddhisme, zonderden zich aantallen jaren af om in volledige eenzaamheid te mediteren. Allebei kwamen ze op de overtuiging dat een ingetogen leven, met als basis geweldloosheid, eerlijkheid en meditatie de mens zou vrijwaren van hebzucht en daardoor ook van het lijden. Zowel Boeddha als Mahavira kwamen uit een Koninklijke familie.

Het Jaïnisme, dat traditioneel als Jain Dharma bekendstaat, bloeide tegelijk op met het hindoeïsme en heeft invloeden vanuit het Boeddhisme. Karma, reïncarnatie en ethiek zijn net als in het Boeddhisme en Hindoeïsme belangrijke elementen. De belangrijkste levensles van het Jaïnisme is geen geweld gebruiken of levendige dingen geen schade toebrengen omdat deze een ziel hebben. Deze moeten daarom gelijkwaardig behandeld worden. Als iemand een ziel dood, dan heeft dat slechte gevolgen voor iemands karma.

Het jaïnisme is een kleine en maar toch belangrijke religie met veel volgelingen in India. Ongeveer 4 % van de Indiase bevolking identificeert zich als Jaïn, en hiermee is het de kleinste religieuze groep in India. Het jaïnisme is van begin af belangrijk geweest voor de Indiase cultuur en heeft invloed gehad op de Indiase filosofie, kunst, architectuur, wetenschappen en politiek en heeft ook bijgedragen tot het geweldloze Indiase onafhankelijkheidssteven van Mahatma Gandhi.

Weetjes over Jaïnisme

1. Jaïns zijn geconcentreerd in het westen van India, grotendeels in de staat Maharashtra. Ondanks de historische oorsprong van het jaïnisme in de oostelijke regio van India, zijn er nog maar weinig jaïns in het oosten. Er wordt aangenomen dat de veranderingen in de regionale concentratie van jaïns rond 300 v.Chr. zijn begonnen toen jaïns naar het westen begonnen te verplaatsen, mogelijk op zoek naar gunstiger koninkrijken.
2. Jaïns zijn over het algemeen beter opgeleid en rijker dan de gemiddelde Indiër. Weinig jaïns identificeren zich als lagere kaste. Ongeveer 34% van de volwassen Jaïns heeft een universitaire graad, vergeleken met 9% van het algemene publiek.
3. Ongeveer 92 % van de jaïns zijn vegetariër, in lijn met de richtlijn om “ahimsa” (geen schade toebrengen aan ander leven) na te streven. 2/3 van de Jains gaat nog een stapje verder door zich ook te onthouden van wortelgroenten zoals knoflook en ui. Het eten van wortelgroenten wordt gezien als een vorm van geweld in de jaïn-leer, omdat het eten van de wortel van een plant de plant in zijn geheel vernietigt. Deze eetgewoontes strekken zich ook uit tot buiten het huis; 80 % van de Jaïn-vegetariërs zeggen ook dat ze geen voedsel zouden eten in het huis van een vriend of buur die niet-vegetarisch is en ook niet in een restaurant dat niet-vegetarisch voedsel serveert.
4. Jaïns vinden dat ze ook veel gemeen hebben met Indiase hindoes. Ondanks de theologische verschillen tussen jaïnistische en hindoeïstische leringen – het hindoeïsme leert bijvoorbeeld dat het universum is geschapen, maar het jaïnisme niet – delen de twee religies veel overeenkomsten in hun leringen en praktijken. Beide religies leren bijvoorbeeld over karma. Bij het stellen van de vraag of jaïnisten en hindoes in India veel met elkaar gemeen hebben of juist heel erg van elkaar verschillen, antwoord 66 % van de jaïnisten dat de twee gemeenschappen veel met elkaar gemeen hebben, maar dat gevoel is niet wederzijds, want slechts 19% van de hindoes ziet veel overeenkomsten met jaïnisten.
5. Net als veel Indiërs, hebben Jaïns de neiging om apart te leven van andere religieuze en kastegroepen ondanks dat het grootste gedeelte van de Jaïns zegt bereid te zijn om naast iemand te wonen met een ander geloof.  Als ze al naast iemand met een ander geloof zouden moeten wonen, dan het liefst naast een hindoe. Jaïns vinden het heel belangrijk dat jaïns trouwen met een andere jaïn en niet met iemand die een ander geloof aanhangt. Gemengde huwelijken zal je dan ook niet veel zien bij de Jaïns. Volgelingen van het Jaïnisme hebben de familienaam Jaïn.
6. Jaïns streven naar geweldloosheid. Hierbij hoort dat men iedere gedachte of actie die een levend wezen kan schaden, afzweert. Monniken van het jaïnisme kun je herkennen aan het witte doek die zij voor hun mond dragen. Dit doen zij uit angst een bacil te kunnen doden.
7. Het Jaïnisme kent twee belangrijke varianten: Digambaras en Shvetambar:
   1. Digambaras zijn een groep Jaïnistische monniken en nonnen die het ongekleed gaan beschouwen als het symbool van de hoogste heiligheid. Dit wordt niet gezien als naaktheid maar dan men gekleed gaat in zijn of haar omgeving. Ze wijden hun leven aan het uitputten van hun karma. Ze gebruiken al lopend een bezem om de grond waarop ze lopen schoon te vegen van kleine diertjes zodat ze deze niet per ongeluk dood zullen trappen. Digambaras betekent “met lucht bekleed”.
   2. De Shvetambaras geloven niet dat volgelingen naakt hoeven te zijn en geloven ook niet dat vrouwen “moksha” niet kunnen verkrijgen, wat de digambaras wel weer geloven. Vrouwen kunnen dus ook een volgeling worden bij de Shvetambaras. Zij geloven zelfs dat de 19e tirthankara een vrouw was. Er zijn ongeveer 5900 nonnen in de orde van de Shvetambaras. Monniken en nonnen in de Shvetambar-orde bedekken hun mond met een witte lap stof, hierdoor minimaliseren ze de kans dat kleine insecten in hun mond zouden kunnen vliegen en zo per ongeluk gedood zouden kunnen worden. Shvetambaras betekent “wit gekleed”.

Symbool Jaïnisme

Het symbool van het jaïnisme heeft een uitgebreide betekenis. De buitenste lijn staat symbool voor het heelal. Het middelste gedeelte voor de aarde en de planeten. Het onderste gedeelte staat symbool voor de zeven hells.  Het bovenste gedeelte bevat de hemelse verblijfplaatsen van de hemelse wezens. De vier ‘armen’ staan symbool voor: mens, dier, hemel en hel. De opgeheven hand betekent ‘stop’ en het woord in het midden betekent ‘Ahimsa’ (geweldloos), dit is een teken dat je na moet denken voordat je een handeling gaat uitvoeren. Het wiel in de hand staat als voorwaarde, als je niet geweldloos bent, je in cirkels zal blijven draaien van leven en dood. De drie stippen staan voor de Drie Juwelen in het jainisme: ware geloof, juiste kennis en goed gedrag. Het boogje staat voor de verblijfplaats van de Siddhas (rustplaats voor de bevrijde zielen) en de stip is een Siddha.

Mahatma Gandhi en het jaïnisme

Gandhi werd geboren in Porbandar, een stad in India, als de zoon van de minister-president. Zijn moeder was een vroom aanhanger van het Vaishnava-Hindoeïsme en het dorp was sterk beïnvloed door het Jaïnisme. Gandhi groeide op met het principe ahimsa. (geen pijn doen aan alle wezens) en ook hij was vegetariër. Na een rechtenstudie in Engeland vertrok Gandhi naar Zuid Afrika, waar hij zich voor de Indiase bevolkingsgroep begon in te zetten. Na terugkeer in India werd hij de leider in de Indiase onafhankelijkheidsstrijd. Mahatma Gandhi was een van de grondleggers van de moderne staat India en voorstander van actieve geweldloosheid als middel voor revolutie.  Gandhi spande zich ook in voor verzoening tussen Hindoes en moslims in India. Hij werd in 1948 in New Delhi vermoord door een extremistische Hindoe.

Jaïn bezienswaardigheden in India

Ranakpur

Jaïnisme is een van de belangrijkste religies in India en dit vind je terug in verschillende tempels verspreid over India. Een van de meest populaire tempels is Ranakpur in Rajasthan. Chaumukha Mandir (tempel met vier gezichten) is de bekende tempel hier en is opgedragen aan Adinath Rishabhanatha, de eerste Jain-tirthankar (heilige). De tempel is volledig gemaakt van wit marmer en bestaat uit 29 zalen, 80 koepels, 400 kolommen en 1444 individueel gegraveerde pilaren. De pilaren zelf zijn van het allergrootste schoonheid, versierd met perzik en beige tinten. Ze tonen ingewikkeld houtsnijwerk van olifanten, bloemen en mensen. Interessant is dat geen twee pijlers hetzelfde zijn!

Kolkata (Calcutta)

De Pareshnath Jain-tempel, ook bekend als de Pareswanath-tempel Digambar in Kolkata, is een van de heiligste gebedshuizen voor de Digambaras en een van de mooiste tempels in Kolkata. Het complex bestaat uit vier andere tempels, die gewijd zijn aan vier andere heiligen, en is hiermee een enorm groot complex. Een speciale lamp in het midden van de tempeltempel brandt continu sinds 1867. De tempel is gebouwd in Nagara-stijl waarin creativiteit een sleutelrol speelt. Als de volgelingen klaar zijn met hun gebeden, kunnen toegewijden hier honderden vissen voeren in een speciale tank of ontspannen in de prachtige tuinen.

Palitana

Palitana, in de staat Gujarat, staat bekend om een ​​grote cluster van Jain-tempels. Op weg naar de Shatrunjaya-heuveltop vanaf de basis kom je maar liefst 836 prachtige tempels tegen. Het bereiken van de top is geen gemakkelijke taak, want je moet bijna 4.000 treden beklimmen over een 3,5 kilometer lange klim omhoog. De site heeft een enorme betekenis voor de Jain-gemeenschap, omdat hier de eerste Jain tirthankara (heilige), Adinath, verlichting bereikte, waardoor de Shatrunjay-heuvel een heilige plek werd voor Jains. De tempels zijn gebouwd in de 11e, 12e eeuw en 16e eeuw. Interessant is dat deze, in tegenstelling tot andere tempels in het land, niet werden gebouwd onder bescherming van enige dynastie of koningen, maar het resultaat zijn van de inspanningen van de rijke zakenlieden die het jaïnisme volgden.

Sonagiri

Een groot cluster van witte Jaïn-tempels, daterend uit de 9e eeuw, markeert het landschap van Sonagiri. Gelegen op ongeveer 70 km van Gwalior, zijn deze tempels, waarvan er 77 op de Shatrunjaya-heuvel staan, van een afstand te zien. De hoofdtempel is opgedragen aan Lord Chandraprabhu, de achtste Jaïn tirthankar en herbergt een 11 meter hoog idool van de godheid. Met een verbluffende torenspits heeft het ook twee prachtige idolen van Lord Sheetalnath en Lord Parsvanath. Er is een 43 meter hoge kolom van waardigheid (Manstambh) bij de tempel.

Mount Abu

De Jaïn tempels in Mount Abu zijn gebouwd door Vimal Shah en ontworpen door Vastupala, Jaïn- ministers van Dholka, tussen de 11e en 16e eeuw en zijn beroemd om hun gebruik van wit marmer en prachtige marmeren beeldhouwwerken. De tempels hebben een weelderige ingang, maar toch zijn de tempels eenvoudig, zoals de jain waarden zijn: eerlijk en sober. De minutieus gesneden ornamentele details in de plafonds, deuropeningen, pilaren en panelen zijn prachtig. Het tempelcomplex ligt op een heuvel ten midden van de bossen. Er zijn in totaal vijf tempels, elk met zijn eigen unieke identiteit. Alle vijf tempels zijn omgeven door een enkel hoog ommuurd complex. De groep is vernoemd naar het kleine dorp Dilwara of Delvara. De vijf tempels zijn:

• Vimal Vasahi, opgedragen aan de eerste Jaïn Tirthankara, Shri Rishabhanatha
• Luna Vasahi, opgedragen aan de 22e Jaïn Tirthankara, Shri Neminatha
• Pittalhar, ook opgedragen aan de eerste Jaïn Tirthankara, Shri Rishabhanatha
• Parshvanath, opgedragen aan de 23e Jaïn Tirthankara, Shri Parshvanatha
• Mahavir Swami, opgedragen aan de laatste Jaïn Tirthankara, Shri Mahaviraswami

Shravanabelagola

Shravanabelagola is een historisch en spiritueel belangrijk voor het Jainisme in de Indiase deelstaat Karnataka. Het wordt ook wel gezien als het spiritueel hard van het Jainisme, gelegen tussen de steden Bangalore en Mysore. De naam “Shravanabelagola” betekent letterlijk “de witte vijver van de monnik”, verwijzend naar de heilige vijver in het centrum van de stad. Shravanalabelagola was een belangrijk centrum tijdens het bewind van de dynastieën zoals de Ganga, Hoysala en Vijayanagara. Duizenden pelgrims en toeristen bezoeken dagelijks deze plek om zowel religieuze aanbidding als historische interesse. Van 17-25 februari 2030 vindt weer het spectaculaire Mahamastakabhisheka-ritueel plaats, waarbij het Gommateshwara-beeld ceremonieel wordt gebaad met melk, saffraan, sandelhoutpasta en bloemen. Dit trekt tienduizenden pelgrims en bezoekers van over de hele wereld. Dit festival wordt elke 12 jaar gehouden en duurt minimaal negen dagen.

Het sikhisme is in het begin van de 16de eeuw ontstaan in het noorden van India.

Het christendom kwam in 52 na Christus naar India via de apostel Sint Thomas, een leerling van Jezus Christus.

Het hindoeïsme is ongeveer 4000-5000 jaar geleden ontstaan in het huidige Pakistan, Afghanistan en India. Bij de rivier de Indus woonde een volk dat verschillende goden aanbad. Andere volkeren trokken naar dit gebied en namen hun goden en rituelen mee. Volgens sommige theorieën vallen rond 1500 voor Christus de Ariërs de Indusvallei binnen en verspreiden zich vervolgens door Noord-India. Ook zij aanbidden allerlei natuurgoden en hun geloof mixt met dat van de lokale bevolking. Hierdoor is het hindoeïsme niet een religie maar een mix van verschillende oude Indiase godsdiensten, geloven, rituelen, filosofieën en ideeën. Daarbij is het filosofische gedachtengoed van grote denkers of zieners, Rishi’s genaamd een belangrijk onderdeel. Hindoes zelf noemen hun geloof “Sanatana Dharma”, wat ‘eeuwige leer’ betekent.

Inspiratie hindoeisme

Bij het hindoeïsme is er dus niet een stichter die de religie leidt. Het geloof van een hindoe is dan ook zeer divers. Wel zijn ze eensgezind over reïncarnatie: het voortleven van je ziel in een ander mens of dier. Hoe fijn je volgende leven is, wordt bepaald door hoe je je in je huidige leven gedraagt, ook wel karma genoemd. Als je een slecht mens bent geweest, kun je zomaar terugkomen in een minder leuk leven met bv minder voorspoed.

Voor hindoes is deze reïncarnatiecyclus het belangrijkste doel in het leven. Met elk nieuw leven komen ze dichter bij de “moksha”, het moment dat ze niet meer hoeven te reïncarneren en hun ziel opgaat in “brahman“, de goddelijke kracht. Hiervoor moet je natuurlijk wel goed je best doen en veel positief karma verzamelen. Dharma is ook een belangrijk streven voor de hindoes, die gaat uit van het principe dat er een natuurlijke ordening in de schepping zit. Mensen moeten streven naar harmonie met en in zichzelf en met anderen. Ze mogen hun omgeving niet schaden. Naast moksha en dharma hebben hindoes als doel ook artha(welstand) en kama (genieten van alles dat de schepping heeft voortgebracht).

Hindoe Goden

Het hindoeïsme kent één god met heel veel verschillende gedaantes die ook goden en godinnen worden genoemd. Elke hindoe kan zijn voorkeur uitspreken voor een hindoegoed waar hij of zij voor biedt en offers aan geeft. Er zijn wel belangrijke en minder belangrijke hindoe goden. Veel goden zijn een mix van goed en kwaad, vriendelijk en wreed, leven en dood.

Brahma

Door al die verschillende goden en godinnen, lijkt het alsof er heel veel goden zijn waar de hindoes in geloven. Toch is dat niet waar, want al deze gedaantes zijn ontstaan uit Brahman. Dit is een oppermachtige ziel of geest zonder vaste vorm of gedaante, toch is deze Brahman overal en in alles aanwezig. De andere goden en godinnen van het hindoeïsme staan voor de verschillende kenmerken van Brahman. De drie belangrijkste kenmerken vinden we terug in een drie-éénheid: de goden Brahma (de schepper), Vishnoe (de beschermer) en Shiva (de verwoester). Brahma wordt echter nauwelijks vereerd, omdat deze god te abstract is, geen vorm aanneemt en nauwelijks spannende mythen heeft gecreëerd. In heel India staat maar één tempel die aan Brahma is gewijd, in Pushkar. Brahma is de schepper van het universum en wordt afgebeeld met vier hoofden. Brahma’s vrouw is Saraswati, de godin van de kunsten.

Shiva

Shiva is een van de belangrijkste goden van het hindoeïsme. Hij wordt vaak afgebeeld als een vrome, sober levende god, omdat hij afgebeeld wordt met enkel een tijgervel of een olifantshuid. Deze verwijzen naar twee demonen die hij ooit heeft vernietigd. Zijn lichaam is grijsachtig of wit van kleur omdat hij zich insmeert met de as van de lijk-verbrandingplaatsen. Zijn haar draagt hij in lange gevlochten lokken zoals veel goden in India het dragen. Hij heeft drie ogen, en uit het derde oog kan hij vuur “spuwen” waarmee hij het universum vernietigt als de schepping ten einde loopt. In zijn oren heeft hij oorringen, die symbool staan voor laagkastige dorpsvrouwen en de ander is in een vorm van een krokodil die door brahmanen worden gedragen. In een van zijn handen draagt hij een trommel die op een zandloper lijkt. Met deze trommel geeft hij het ritme van de schepping aan. In een van zijn andere handen draagt een oplaaiend vuur waarmee hij de wereld vernietigt. Op zijn hoofd draagt hij bloemen, waaruit hallucinerende stoffen kunnen worden gehaald. Om zijn hals draagt hij giftige slangen, symbolen van de dood. Op zijn hoofd draagt hij een maansikkel, een doodssymbool. Zijn rijdier is de stier Nandi. Nandi ligt bijna altijd voor de ingang van een Shiva tempel. Shiva had heel veel vrouwen met verschillende vormen en namen. Parvati is de meest bekende eega van Shiva, die het symbool is geworden van de volgzame onderworpen vrouw. Zij moest lijdzaam toezien hoe Shiva te pas en te onpas overspel pleegde met schone dames, maar altijd kwam hij weer bij haar terug. Parvati is de vreedzame vorm van het begrip shakti (vrouwelijke energie).

Vishnu

Vishnu is een god die in heel veel verschillende gedaanten verschijnt. Zijn karakter is over het algemeen milder en vriendelijker dan Shiva, hoewel ook hij euforische aspecten kent. Vishnu wordt meestal afgebeeld met een blauwachtige lichaamskleur en vier armen waarin hij een schelp, een knots, een lotus en een discus draagt. Hij draagt meestal een kroon en een geel kleed. Om zijn hals draagt hij een krans van bloemen en diverse sieraden waaronder een juweel dat wensen vervult. Vishnu heeft, in tegenstelling tot Shiva, twee rijdieren, de slang Shesha en de vogel Garuda. De slang dient hem als rustbed terwijl de vogel hem door het universum vervoert. Vishnue bewaakt de wereld en hij grijpt in als er iets dreigt mis te gaan. Hij verschijnt dan op aarde in de vorm van een incarnatie (levende gestalte). De hindoes kennen tien klassieke incarnaties van Vishnu: vis, schildpad, zwijn, de manleeuw Narasimha, een dwerg, Rama met de bijl, Rama met de boog, Krishna, boeddha en tenslotte Kalki. De laatste incarnatie van Vishnu, Kalki, moet nog komen. Hij zal verschijnen als een ruiter op een wit paard met een zwaard dat ‘vlamt als een komeet’. Daarmee zal hij alle demonen vernietigen die de wereld bedreigen. De populairste incarnaties van Vishnu zijn Krishna en Rama met de boog. Krishna komt regelmatig voor in verhalen, waar je hem zal zien als jonge koeherder. Hij beleeft dan diverse liefdesavonturen met de herderinnetjes van het dorp waar hij woont. Later is hij ook een groot religieus leraar geworden en hij verwoordt zijn boodschap aan de mensheid in de Bhagavad Gita, een belangrijke filosofische tekst, die centraal staat in de Mahabharata (filosofisch en religieus epos uit India).

Ganesha

Een andere populaire god is Ganesha. Hij valt enorm op omdat hij een hoofd heeft van een olifant. Van hem zijn er tientallen verschillende vormen. Hij wordt beschouwd als de geestelijke zoon van Shiva, maar Shiva zou hem niet verwekt zou hebben. Hij is geboren uit de badolie van zijn moeder Parvati als een mooie jongen. Zijn olifantskop kreeg hij pas later. Toen Shiva na een lange afwezigheid weer thuiskwam, zou Parvati juist overspel aan het plegen zijn. Moe als zij was van de eeuwige escapades van haar man, ging zij ook een keer vreemd, met alle gevolgen van dien. Haar zoon Ganesha had zij voor de deur op wacht gezet. Toen Shiva terug kwam, was deze onbekend voor Ganesha en hij weigerde Shiva vervolgens ook de toegang. Shiva ontstak in vreselijke woede en sloeg bij Ganesha zijn hoofd eraf. Pas toen hij vernam dat hij zijn eigen zoon had vermoord, moet hij snel het hoofd van het eerste het beste wezen vinden ter vervanging, en dat werd een olifant. Ganesha is een god die hindernissen wegneemt als hij wordt vereerd. Vereer je hem niet dan schept hij juist hindernissen. Ganesha doet alles voor de mensen die hem aanbidden en daarom wordt hij ook vaak door misdadigers, criminelen en zwarte magiërs vereerd. Ganesha wordt in bijna iedere hindoetempel vereerd. Het rijdier van Ganesha is een rat.

Krishna

Krishna is een incarnatie van Vishnu, het opperwezen in het Hindoeïsme. Zijn iconografie (beschrijving uit de beeldende kunst) vindt zijn oorsprong in de heilige teksten van het oude Hindoeïsme, waar hij naar voren komt als een veelzijdig personage in de verhalen van de Mahabharata en de Bhagavata Purana. In de eerste afbeeldingen wordt hij afgebeeld als een godheid die koeien houdt terwijl hij verblijft in de mooiste landschappen van Vrindavan. Hij flirt er flink op los met de melkmeisjes (gopis) en zijn streken maken hem een toegankelijk goddelijk figuur. Na verloop van tijd ondergaat het karakter van Krishna een metamorfose. In Zuidelijke staten van India, Tamil Nadu en Karnataka, wordt Krishna vereerd in koninklijke pracht als de oppergod, getooid met een koninklijk embleem en omringd door hemelse dienaren. In Noord India wordt Krishna afgebeeld in een meer rustieke en intieme omgeving, waarbij zijn speelse interacties met de gelovigen en de natuur wordt benadrukt. Krishna wordt nu meestal afgebeeld als fluitspeler. Zijn rijdier is de vogel Garuda en zijn vrouw heet Lakshmi. Krishna, de geliefde godheid van het hindoeïsme, staat bekend onder veel namen, die elk een specifiek aspect van zijn goddelijke persoonlijkheid weergeven:
1. Govinda: degene die plezier geeft aan de koeien
2. Gopala: beschermer en verzorger van alle wezens, met name de koeien
3. Kanha: Het belicht de betoverende charme van Krishna en zijn onweerstaanbare aantrekkingskracht
4.  Madhava: “de echtgenoot van de godin van het geluk”
5. Nandalal: “de geliefde zoon van Nanda,”
6. Murari: Afgeleid van de Sanskriet woorden “mura” (demon) en “hari” (vernietiger) – vernietiger van de demonen
7. Vasudeva: Deze naam duidt op Krishna’s afstamming als de zoon van Vasudeva en Devaki.
8. Hari: Vertaald als “de verwijderaar van zonden” of “degene die bevrijding schenkt,”
9. Jagannatha: Betekent “de heer van het universum,”

Andere goden

Naast deze goden zijn er nog talloze andere Hindoegoden, zoals Durga, Surya (de Zon), Agni (het offervuur), Indra (oorlogsgod), Surya en Soma (zon en maan), Vayu (wind), Mitra (oceaan en eed), Varuna (contract), Rudra (woeste god), Yama (heer van het dodenrijk).
Deze goden kregen elk een eigen bestaan met eigen aanhangers, wat weer leidde tot nieuwe geloven binnen het hindoeïsme, zoals het  ‘shaktisme’ en ’tantrisme’.

Hindoeïsme India

Het hindoeïsme is de grootste religie in India want 80 % van de inwoners is hindoe. In India vind je dan ook duizenden tempels, ashrams en heilige plaatsen zoals ghats en natuurelementen zoals rivieren, bomen en bergen die heilig zijn. De meeste hindoes geloven dat er zeven  grote pelgrimssteden zijn die elke toegewijde in zijn / haar leven moet bezoeken om vrij te komen van de cirkel van leven en dood. Deze plaatsen worden ” char dhams” genoemd.

Zeven heilige steden (thirtha’s) voor het hindoeïsme India:

1. Varanasi
2. Haridwar
3. Ayodhya
4. Mathura
5. Dwarka
6. Kanchipuram
7. Ujjain

Andere prominente spirituele stops in het hindoeïsme van India:

• Dwarka (Gujarat)
• Puri (Odisha)
• Rameswaram (Tamil Nadu)

Belangrijke rivieren in het hindoeïsme van India

1. Ganges
2. Indus Rivier
3. Yamuna Rivier
4. Bhagirathi River
5. Alakananda River

Gewoontes hindoeïsme India

Koe hindoeïsme

De stichter van de islam, Mohammed, werd in 571 geboren in Mekka (Saudi Arabië).