Ajanta
| Regio: | West India |
| Provincie: | Maharashta |
De eerste boeddhistische grotmonumenten in Ajanta dateren uit de 2e en 1e eeuw voor Christus. Tijdens het Gupta tijdperk (5de en 6de eeuw) werden nog vele andere rijkelijk versierde grotten toegevoegd aan de oorspronkelijke groep. De grotschilderingen en beelden van Ajanta worden beschouwd als meesterwerken in de boeddhistische religieuze kunst.
Ajanta en Ellora
De grotten van Ajanta en Ellora worden vaak in een adem genoemd, maar er zit wel een degelijk verschil in. De grotten van Ajanta, gelegen op ongeveer 99 km ten noorden van Aurangabad, zijn voornamelijk boeddhistische locaties en werden gebruikt als toevluchtsoord door boeddhistische monniken. Ellora ligt slechts 30 ten noordwesten van Aurangabad en heeft een mix van hindoeïstische, jaïnistische en boeddhistische locaties.
Locatie Ajanta grotten
De Ajanta grotten liggen genesteld in de Satmala Hills, langs de oevers van de Waghora River in West-India. De grotten liggen in een hoefijzervormige bocht van de rotswand, met uitzicht op een smalle stroom. Deze afgelegen locatie bood een rustige omgeving voor de boeddhistische monniken die de grotten bewoonden, waardoor ze hun spirituele praktijken in vrede konden beoefenen.
Ajanta
Sinds 1983 staan de grotten van Ajanta op de werelderfgoedlijst van Unesco. De Ajanta grotten zijn een set van drie uit rotsen gehouwen boeddhistische grotten die dateren uit de periode tussen de 2de eeuw voor Christus en 650 na Christus. De Ajanta-grotten hebben een immense culturele en historische betekenis. Ze vertegenwoordigen een hoogtepunt in de Indiase kunst, met name op het gebied van schilderkunst. De muurschilderingen staan bekend om hun levendige kleuren, expressieve figuren en ingewikkelde composities. De grotten bieden ook waardevolle inzichten in het leven en de praktijken van boeddhistische monniken in het oude India. De grotten werden van nature gebruikt als toevluchtsoord door boeddhistische monniken. Het boeddhisme wordt in deze grotten op een eenvoudige maar prachtige manier tentoongesteld.
De Ajanta-grotten tonen opmerkelijke architectonische vindingrijkheid. De grotten zijn uit de harde basaltrots gehouwen en hun interieurs zijn minutieus vervaardigd met pilaren, bogen en stoepa’s. De basisontwerpen van de grotten worden ‘Chaityagrihas’ en ‘viharas’ genoemd.
Chaityagrihas is vanuit het Sanskriet vertaald een boeddhistische gebedshal. Deze worden gebruikt voor erediensten en religieuze ceremonies, hebben hoefijzervormige apsissen en hoge gewelfde plafonds. Viharas kan je het beste vertalen naar boeddhistische tempels of kloosters. Deze bestaan uit een reeks cellen, binnenplaatsen en meditatiehallen. Beeldjes van Boeddha en scènes uit de traditionele Jataka verhalen (verhalen over de vorige levens van de Boeddha) zijn de basis van deze plekken.
Ajanta grotten
Ajanta grotten zijn dus boeddhistische kloosters uit vervlogen tijden. Het is een plek waar boeddhistische monniken leefden, studeerden en baden. De Ajanta grotten verdwenen ruim duizend jaar van de radar, tot ze in 1819 herontdekt werden door een paar Britse soldaten in de 19de eeuw toen ze op jacht waren en een van hen toevallig een grot zag die bedekt was met struiken, bladeren en stenen. De soldaten gingen de grot in en vonden veel grotten met zo’n geschiedenis erin. Ze informeerden de regering en sindsdien worden de Ajanta grotten tot op de dag van vandaag opgegraven en bestudeerd. De grotten zijn gebouwd in twee fasen: Satvahana gevolgd door de Vakataka periode, vernoemd naar de heersende dynastie. De eerste fase duurde van 100 voor Christus tot 100 na Christus en de tweede fase vond plaats tussen 400 en 650 na Christus.
Architectuur Ajanta grotten
De muren en plafonds van de beroemde Ajanta grotten zijn gebeiteld, gesneden en beschilderd met het leven en de leringen van Heer Boeddha. De Ajanta grotten bestaan uit grotten die zijn gewijd aan zowel de Hinayana als de Mahayana sekte. De Ajanta grotten bestaan uit 24 boeddhistische Viharas en vijf hindoetempels. Grot 1, 2, 4, 16, 17 worden beschouwd als de mooiste en het beroemde beeld van de liggende Boeddha bevindt zich in grot 26. De Viharas (hal van het gebed van de monniken) zijn van verschillende groottes en bestaan uit een veranda met pilaren aan de voorkant, van waaruit deuren en ramen naar de hoofdzaal leiden. De zijwanden van de hal hebben deuren voor de monniken om hun kamers binnen te gaan. In het midden van de hoofdmuur is een deur die naar een kamer leidt met een enorm uit de rots gehouwen beeld van Heer Boeddha. De schilderingen op de muren van de Ajanta grotten zijn voornamelijk gebaseerd op het thema van Jataka verhalen. De kunstenaars en ambachtslieden van die tijd lieten geen enkel detail aan de verbeelding over, waardoor ze er allemaal heel levensecht uitzien.
Functie Ajanta Grotten
De in de rotsen uitgehouwen grotten hadden allemaal een andere functie. Deze functies zijn onder te brengen in vijf verschillende categorieën:
- Heiligdommen
- Kapel
- Klooster
- Gebedsruimte
- Woongrot
De vroegste groep bestaat uit grotten 8, 9, 10, 12, 13 en 15 A. Deze grotten zijn pgegraven door Hinayana/Theravadin-aanhangers van het boeddhisme, waarin Boeddha werd aanbeden in een symbolische vorm. De muurschilderingen in deze grotten beelden verhalen uit van de Jatakas (verhalen over de vorige levens van Boeddha). Grot 9 en 10 zijn gebedsruimtes in de vorm van een chaitya-griha. Een chaitya Griha is een ruimte met een stoepa en een rond gewelf, een hoog dak met een rond profiel. Grotten 12, 13 en 15A zijn vihāra’s. Een vihara is meestal een boeddhistische tempel of boeddhistisch klooster.
In de tweede fase werden de grotten uitgegraven door de Mahayana-volgelingen van het boeddhisme, waarbij Boeddha werd aanbeden in de vorm van een icoon/idool. De eerdere grotten werden hergebruikt en er werden verschillende nieuwe uitgegraven. De architectonische vormen van de eerste fase bleven echter bestaan, maar met een hernieuwde architectonische touch. De muren werden verfraaid met prachtige muurschilderingen, uitgevoerd in temperatechniek. Dit is een techniek waarbij de monniken de vijzel van droge pigmenten samenvoegden met eidooiers en water. Met deze emulsie werden de muurschilderingen gemaakt. Grotten 19, 26 en 29 zijn heiligdommen uit deze Mahayana-periode De onafgemaakte grotten (grotten 5, 24, 29) leveren uitstekende bewijzen van technieken en methodologieën die werden gebruikt bij het opgraven van rotsen.